บทนำ
บันทึกฉบับที่ 2 ออนเนอร์ คีย์เซอร์
ผมจำได้ว่า...มันเป็นปัญหาของโลกอีกใบ โลกที่เรียกว่า ดินแดนแห่งอิสระ ความอิสระ เสรีที่นำมาสู่การล่วงล้ำธรรมวิสัยของสิ่งมีชีวิต ฟรีเวิลด์ โลกของมหาอาณาจักรแห่งธรรมชาติ จิตวิญญาณ เทพยาดา อารยะธรรมอันหลากหลาย
สงคราม ทำไมนะ สงครามมันถึงมีทุกที่ ทุกยุค ทุกแดน ทุกสถาน ไ ร้ความปรองดองสูญซึ่งความสามัคคี เชาว์ ยูเครส กษัตริย์แห่งอาณาจักรมืดใต้พิภพ ได้ประกาศสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตในฟรีเวิลด์ เพื่อนำทรัพยากรทุกสิ่งทุกอย่างมาสร้างอาณาจักรแห่งใหม่บนพื้นดินให้สูงเทียมสวรรค์ อีกสี่อาณาจักรใหญ่ได้ประชุมหารือกับอาณาจักรซันบราบิโลน ศาสนจักรแห่งนักเวชขาว เพื่อเข้ารวมสงครามครั้งนี้เพื่อรักษาปกป้องอาณาจักรตนกับประชากร แต่...ด้วยอำนาจมืดของ เชาว์ ยูเครส ได้บรรดาลให้ศพซากของผู้ที่ตายในสงครามที่เกิดขึ้นต่อมานั้น แปลงสภาพกลายเป็นทหารไร้วิญญาณซึงเป็นกำลังสงครามทับหน้าอยู่เสมอ เพิ่มจำนวนไพร่พลแห่งความมืดมนเรื่อยๆ จนการทำสงครามกินระยะเวลายาวนานส่งผลให้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง คงไม่ต้องบอกว่าอะไรบ้าง กว่าสิบแปดปีที่สงครามนั้นเกิดขึ้นและทำลายล้างความเป็นอยู่อันน่าจะดำเนินได้อย่างปกติสุข ในปีก่อนนี้การรบครั้งใหญ่ที่รวมไพร่พลแห่งฟรีเวิลด์ ทุกอาณาจักรเพื่อเข้าทลายปราสาท อัลบรานีเซีย การรบครั้งนั้นกินเวลากว่าสิบสามวันสิบสามคืน กองทัพฟรีเวิลด์ภายใต้การนำทัพแห่งสี่กษัตริย์ใกล้จะแตกพ่ายรนถอยกันมานับแรมเดือน โดยมีไพร่พลมืดไล่ตามมาทำลายล้างอย่างไม่ลดละ ใกล้รุ่งของวันหนึ่งแห่งการร่นถอยนั้นเอง แสงทองแห่งแรกอรุณวันใหม่ได้สาดแสงส่องเป็นลำยาวกว้างกระจายความอบอุ่นและความหวังอย่างแก่กองทหารที่ยังมีชีวิตอยู่ ในแสงนั้นเองมีจุดดำสี่จุดบนท้องฟ้า กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้บริเวณที่สู้รบกัน ทั้งสี่คือราชันย์มังกรแห่งสี่มหาอาณาจักร สัตว์เทวะทั้งสี่ทะยานอยู่กลางแสงอรุณนั้นแล้วจึงกลางปีกร่อนลงมาจู่โจมไพร่พลมืดของเชาว์ ยูเครส เทวะเพลิงเผาผลาญกองทัพมืดกว่าครึ่งอีกทั้งเทวะธรณีที่แยกสูบเอากองกำลังดำ ไปพร้อมเทวะวารีที่ที่พวยพุ่งขึ้นมาจากรอยแยกบนพื้นดินกลาย เป็น คลื่นน้ำสาดซัดกองทัพมืด ให้ น้อยลงไปแทบทุกที จนต้องถอยร่นไม่เป็นขบวนทัพ เทวะวายุได้ก่อตัวขึ้นไล่หลังด้วยใต้ฝุ่นขนาดยักษ์ ท่ามกลางความฮึกเหิม ของเหล่าทหารฟรีเวิลด์ สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาก็ทะยานมาจากฝากฟ้าในทิศทางด้านหลังของกองทัพมืด สีนิลเลื่อมประกายดำเมื่อต้องแสงอาทิตย์ เหล่าทหารฟรีเวิลด์ทีแรกก็แทบหยุดหายใจ หมดอาลัยตายอยาก บ้างทรุดตัวลงกลางสนามรบบางผละทิ้งอาวุธหนีไม่คิดชีวิต เมื่อมังกรสีดำซึ่งคือเจ้าวัตถุสีดำที่ลอยมาจากฝากฟ้านั้นเอง มังกรเทพทั้งสี่ว่าแต่ละตัวก็พอๆกลับบ้านสักหลัง แต่ทั้งสีมังกร รวมขนาดกันยังไม่ได้มีขนาดเท่าเจ้ามังกรดำตัวนี้เลยแม้แต่น้อย มฤตยูดำตัวนั้นได้โผเข้าปะทะกับมังกรทั้งสี่บนฟากฟ้าอย่างดุเดือด ทันใดนั้นมังกรทั้งสี่ก็เปล่งคลื่นพลังมหาศาลของตนโจมตีมังกรดำก็มิได้ทำให้สะทกสะท้านผิวมันเลยสักนิด ครั้นมังกรดำได้เปล่งพลังเพลิงสีดำ พลังของมังกรทั้งสี่ก็หาทำอันตราย มังกรดำได้เลย......สงครามยังคงดำเนินต่อไปอย่างดุเดือดกองทัพของทั้งสองฝ่ายผลัดกันรุกและรับโดยยังคงมีสงครามมังกรอยู่กลางเวหาเหนือศีรษะของทุกคนเป็นเวลายาวนาน ใกล้รุ่งของวันต่อมานั้นเอง มังกรสีน้ำเงินได้เปล่งเสียงท่ามกลางสงคราม “ทัพฟรีเวิลด์ทั้งหลายจงถอยทัพไปให้ไกลที่สุดเสียเถิด นะบัดนี้ข้าทั้งสี่จะขอสละชีวิตอันเป็นนิรันดร เพื่อยุติสงครามในครั้งนี้เสีย” ราวกับว่าจะเกิดอวสาน ทัพประชาชนก็เริ่มร่นถอยอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อถึงเวลากลางคืนของวันนั้นเอง ณ จุดที่มีการสู้รบกันก่อนร่นถอยทัพ ก็ได้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นอย่างอัศจรรย์ เป็นการระเบิดพลังชีวิตของมังกรทั้งสี่เพื่อยุติสงคราม ว่ากันเช่นนั้น....ภายหลังจากนั้นสงครามเริ่มจะยุติเนื่องจากการระเบิดครั้งใหญ่ส่งผลให้กองทัพของเชาว์ ยูเครส สูญเสียไปเกือบทั้งหมด ที่เหลือก็มีแค่ทหารกองกำลังป้องกันปราสาทที่มีไม่ถึงพันนาย ทำให้ต้องล่าถอยกลับไป เพื่อรอวันประกาศศึกครั้งใหม่...ที่คาดว่าน่าจะเกิดขึ้นอีกสักวันหนึ่ง
หลังจากที่สงครามยุตินั้น อาณาจักรซันบราบิโลน ศาสนจักรแห่งนักเวชขาว ผู้ไว้ซึ่งความเป็นกลางและความเมตตาได้ร่วมกับกษัตริย์ ทั้งสี่อาณาจักรใหญ่และหัวหน้าชนเผ่าต่างๆเพื่อ รวมพลังสถิตอักษร ลงในกระดาษศักดิ์สิทธิ์จัดเล่มเป็นหนังสือ โดยประมวลรวมเวชมนต์คาถา ไว้รวมสี่ตำรา ฝากเก็บไว้ในมือของผู้สี่อาณาจักร เพื่อเป็นความหวังจะป้องกันการพรากความอิสระไปจากฟรีเวิลด์ แต่กระนั้นเองการใดมิทราบได้ก่อนที่ทั้งสี่ประมวลเวชจะก่อร่างสร้างตัวนั้น ได้มีพลังอำนาจแห่งโลกบางอย่างออกมาจากแต่ระประมวลก่อร่างสร้างตัวเป็นรูปเล่มสีดำประกลายม่วง ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าคล้ายจะพรุ่งลอยไปทิศทางอาณาจักร อัลบรานิเซีย....โดยเรื่องยังเก็บไว้เป็นความลับ....เรื่อยมา.....
วันนี้แม่นั้น ทิฟาร์ หยิ่งซะไม่มีเลยเชียว เห็นว่าเป็นเจ้าหญิง หรอกนะ....ไม่งั้นเราจะ...ไม่เลี้ยงเลย ปัดโถ!! พูดแล้วโมโห, คลังกร้า เป็นเพื่อนที่ดีแต่ยังสื่อสารกันลำบาก... นี่นะเหรอผู้พิทักษ์ประมวลแห่งไฟ...ว่างๆก็คงจะเผ่าเมืองเล่นเป็นแน่...โตแต่ตัว, วินดี้ เจ้าภูตน้อยตัวกลมประจำประมวล สุดจะขี้โม้.....เก่งแต่คุย...ไร้สาระ..แต่ก็น่ารักดีไม่ค่อยเหงา, เออดีล ก็ น่ารัก อ่อนโยน ไร้เดียงสา แต่ผมคิดว่า เธอไม่น่าจะมาประสบชะตากรรมเดียวกับผมเลย..............เฮ่อ...........กลับมาที่ใย ทิฟา ผู้หญิงอะไร สุดจะเอาแต่ใจ สร้างแต่ปัญหา หาแต่เรื่อง เรื่องยุ่ง ๆ ๆ ทั้งนั้น.................................................
แล้วฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย อยากกลับบ้านจัง.........................................................................ไม่เป็นมันแล้วผู้พิทักษ์ประมวลแห่งลม ไม่เห็นสบายเลย..............
หวังว่าคงจะได้เขียนฉบับต่อไปอีกถ้า
ไม่ตายเสียในการเดินทางไป เซนเตอร์โซน ออนเนอร์ คีย์เซอร์
.................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น